Doek valt voor ADG 16-02-2020 | Wim Martin Met nog een wedstrijd voor de boeg is het Amersfoorts Dam Genootschap al definitief gedegradeerd uit de Hoofdklasse van de landelijke competitie. De conclusie moet hard en genadeloos zijn: de Amersfoorters hebben met dit team niets te zoeken in die klasse. Er werd veelvuldig geknoeid, opgelegde kansen gemist met een wanprestatie tot gevolg. Fotograaf: website Damvereniging Huizum Het valt weliswaar niet te verwachten dat supporters aan de poort van het cubgebouw hun ongenoegen zullen scanderen, maar bestuur en technische staf zullen een keuze moeten maken. Wil je op zaterdag in de eerste klasse gewoon leuk een potje dammen, dan behoort dat met dit team tot de mogelijkheden. Wil je als vereniging echter meer, zoals competitief in de hoogste klassen van de landelijke competitie meedraaien, dan zullen keuzes gemaakt moeten worden in de zin van verbreding, en vooral versterking van het huidige spelersmateriaal. Zaterdag j.l. was de wedstrijd in Leeuwarden tegen Huizum exemplarisch voor de wijze waarop ADG kansen om zeep helpt. Het bal werd geopend door Gerrit de Bruijn. Hij trof Anton Schotanus, een icoon van het dammen in Friesland. Ontelbare malen Fries kampioen en meervoudig NK-finalist. Schotanus is op leeftijd, maar nog steeds een geduchte opponent. De Bruijn wist hem met sterk spel volledig weg te spelen, maar met de winst voor het grijpen bezondigde hij zich aan een oude fout, concentratieverlies. Hij liep in het enige zetje dat de getructe oude vos nog in de stand had gevlochten en kon gelijk opgeven. Nico Kruijswijk speelde een zeer goede partij tegen Erwin Heslinga, die toch ruim 250 rating punten meer heeft.  Op de 43e zet ging zijn tegenstander in een rampzalig ogende puinhoop in de fout. Nico zag deze partij veel, maar niet de opgelegde winstkans middels een offer met gewonnen afspel. Hij nam vervolgens wel een combinatie met schijfwinst, die niet meer te winnen was. Een verdiende keurige remise, maar wel een grote kans gemist. Eindelijk een ouderwets spannende partij van Ton Bollebakker met wisselende spelbeelden. Van flankspel naar omsingeling naar een aanval met grote druk. Een prachtig ogende positie voor Ton, maar het werd wel steeds dunner. Tegenstander Piet Bouma, bedenker en constructeur van toernooibase, kon het vege lijf redden in de ‘anti-Scouppe’ die hij echte niet geheel correct behandelde. Maar dan wel dankzij Bollebakker die op de 75e zet winst in 1 zet miste. Jan de Ruiter brak een ambitieus ogende opening al snel af en de partij ging in klassieke structuren verder. Tegenstander Tjalling van den Bosch, met nog steeds het wereldrecord auto’s trekken (18) op zijn naam, kwam in het late middenspel gemakkelijker te staan. De Ruiter brak ten koste van veel materiaal nog door naar dam, maar de overmacht werd hem uiteindelijk teveel. Maar ook Jan miste in het eindspel op de 66e zet een opgelegde kans op remise in 1 zet. In de partij van Harry de Waard was sprake van een rustige positionele opbouw. Langzaam maar zeker ging de partij klassieke trekjes vertonen en alles leek in evenwicht te blijven. Maar nadat de partij switchte naar flankspel kwam de ADG-er in zijn element. Deze keer in de rol van omsingelaar. Tegenstander Kooistra kwam in thijdnood en zag De Waard langzaam maar zeker opstomen.  Ondanks de 2 plusschijven voor Harry in het eindspel hield de Fries het hoofd koel en loodste zijn stelling de veilige remisehaven in. Maar ook deze partij werd ontsierd door een gemiste winstkans voor een Amersfoortse speler. Op de 52e zet is (19-24) eenvoudig ‘plat’. Zo vermorste ADG dus maar liefst zes wedstrijdpunten. Geen enkele Amersfoortse dammer zou een partij winnen. Wim Martin was al in het derde speeluur klaar. De opponent zou iets voorbereid hebben in de Keller. Daar bleef behalve veel ruilen weinig van over en de vrede werd in een 6 om 6 getekend. Jan Adema zette Marcel Everloo onder druk door te dreigen met een hekstelling. Dit belemmerde de gewenste opbouw. Toch kreeg Adema het niet rond en Everloo kon enigszins hergroeperen, weliswaar met een zwaar blok op de lange vleugel. Marcel verzuimde daar combinatief gebruik van te maken, om meteen daarna een blunder te maken waardoor Adema naar een winnende stand kon combineren. Onder het motto ‘opgeven kan altijd nog’ speelde Everloo maar door. En met succes. De Fries liet zich alsnog verrassen door een combinatie met remise als resultaat. Bryan Brank werd geplaagd door fysiek ongemak. Dit weerhield hem er echter niet van een ambitieuze partij op te zetten. In het vroege middenspel leek hij onbetwist het beste van het spel te hebben toen hij verrast werd door een bekende, maar zeer fraaie combinatie. Geen schande om zo te verliezen, maar wel onnodig.   Tegen de onbetwist sterkste Friese speler Rein van der Pal koos Cees Strooper voor het half open klassieke spelsysteem. Als zwart dit speelt zoals nu (maar Strooper speelt het net zo graag met wit!) is het de bedoeling om wit op te zadelen met een overvolle en onderontwikkelde linkervleugel. Zoals het ging kreeg Strooper dat wel voor elkaar. Het lukte echter niet om de verdere ontplooiing van die schijven tegen te gaan. Het gevolg was dat Van der Pal tot voordeel kwam in het middenspel. Strooper moest alle zeilen bijzetten om het gelijk te houden. In de partij slaagde hij daar in, met remise als resultaat. Bij analyse een dag later bleek dat Van der Pal wel degelijk een winnende actie had gemist.   Klassiek spel in de partij van Frits Stuger tegen Jacob de Vries. Het ging lange tijd gelijk op en in een naar remise tenderende positie van elk 9 schijven ging Frits in de fout. Hij verwisselde twee zetten. Dat was fataal want zijn offer en achterloop kon gepareerd worden met een plakker naar dam. In het resterende overmachtseindspel was Stuger kansloos. Eindstand  Huizum - ADG    14-6 Voor de gedetailleerde uitslagen klik hier.
HET AMERSFOORTS DAM GENOOTSCHAP ADG